Zwierzęta pustyni charakteryzują się głównie wysoką odpornością na suszę i na trudne, gorące warunki Afryki. Często są niewielkich rozmiarów i mają jasną barwę skóry; w dzień ukrywają się w wykopanych norach, zakopują się w piasku lub wykorzystują stare, obumarłe rośliny.
Fenek - lis pustynny. Nieduży, o jasnej barwie ciała. Charakteryzują go duże, podłużne uszy, przez które wierzę wydala ciepło i reguluje temperaturę swojego ciała.
Wielbłąd - jedno z najsławniejszych zwierząt pustyni. Jest genialnie przystosowane do trudnych warunków. Jego garb magazynuje tłuszcz, umie zamykać swoje nozdrza, tak, aby nie dostał się do nich piasek a dzięki długim rzęsom piasek nie dostaje się do oczu. Dodatkowo specjalna budowa kończyn sprawia, że wielbłąd nie zapada się w piasek. Co ciekawe, jego powieki są półprzezroczyste, dzięki czemu zwierzę widzi nawet po zamknięciu oczu.
Dromader - wielbłąd jednogarbny. Podobnie jak jego kuzyn, baktrian (wielbłąd dwugarbny), jest doskonale przystosowany do życia na pustyni. Przed upalnymi dniami i lodowatymi nocami chroni go gruba, 10 - centymetrowa warstwa futra i nagromadzony w ciele tłuszcz. Do jego przechowywania służy właśnie garb, podobnie jak u baktriana. Służy jako zwierzę juczne, źródło wełny i mleka i środek transportu.
Podskoczki egipskie - powszechnie nazywane skoczkami pustynnymi. Są to dość specyficzne zwierzęta, ze względu na budowę ciała. Charakterystyczne są długie nogi, (ok. 6 cm, tułów z głową mierzy ok. 15 cm.), przez które skoczek wygląda jak szczur z nogami kangura. Dzięki nim zwierzę porusza się, wykonując długie, często kilkumetrowe skoki. Prowadzi nocny tryb życia, w dzień zakopuje się w wygrzebanych i opuszczonych norach. (Zdjęcie poniżej pochodzi z Google Grafika)
Oryks arabski - rodzaj antylopy występującej na pustyniach. Gatunek ten, dawniej występujący na terenach Półwyspu Arabskiego, został całkowicie wytępiony. W 1987, dzięki staraniom naukowców i zoologów zwierzę udało się przywrócić do naturalnego środowiska. Znajduje się teraz w kategorii VU, czyli narażone. Co ciekawe, oryks arabski, podobnie jak wielbłąd nie poci się, przez co nie ryzykuje utraty wody z ciała.
Moloch straszliwy - małą jaszczurka, w całości pokryta kolcami. Pije rosę, która skrapla się na jego grzbiecie, a potem, dzięki odpowiedniemu ułożeniu kolców, spada wprost do jego pyszczka. W ten sposób moloch może przetrwać nawet kilka tygodni bez źródła wody. Długość jego ciała wynosi od 15 do 20 cm. Jego pokarmem są mrówki, żeruje na nie w ciąg dnia, a noce spędza w wykopanych przez siebie norach.
Koziorożce nubijskie - występują w północnych częściach Afryki - w Egipcie, na wschód od Nilu, w północnej Etiopii i zachodniej Erytrei, a także w Azji - w Izraelu, Jordanii, w środkowej i zachodniej części Arabii Saudyjskiej, oraz w Jemenie i Omanie. Zwierzęta te są jasnobrązowe, z jasnym podbrzuszem. Charakterystyczne dla koziorożców jest wykształcanie rogów - u samca koziorożca nubijskiego rogi te dorastają nawet do metra długości, po czym odginają się do tyłu. U samic rogi są o wiele krótsze - ok. 30 cm.
Tajpan pustynny - gad zamieszkujący pustynne części Australii. Jest to jeden z najgroźniejszych węży jadowitych. Długość ciała węża może wynosić ponad 2 metry. Tajpan żywi się głównie gryzoniami - myszami i szczurami. Jak dotąd, nie zanotowano oficjalnego zabicia człowieka, są jednak znane przypadki ukąszenia. Ofiary przeżyły dzięki zażyciu antidotum. Mimo to do zdrowia wracały przez długie miesiące.
Skorpion pustynny - jest atrakcją często pokazywaną przez przewodników podczas wycieczki na pustynię. Dookoła skorpiona układa się okrąg z palących się szczap drewna zwierzę najpierw zaczyna biegać ja oszalałe, a potem pada ,,martwe". Zafascynowani turyści sądzą, że skorpion zabił się jadem ze swojego kolca. Gdy jednak odsuniemy ogień do zwierzęcia możemy zaobserwować, że zwierzę ożywa. Dlaczego? Bo tak naprawdę nie umarło, a to co było uznawane za śmierć, to po prostu odrętwienie z nadmiaru ciepła. Odrętwienie to jest przeciwieństwem odrętwienia z zimna - stan w jakim większość gadów przeżywa zimę. Zapadają one w coś w rodzaju śpiączki, ,,wyłączając" niektóre funkcje życiowe. Co ciekawe, skorpion pustynny potrafi zapaść w odrętwienie głodowe - pozwala mu to przez DWA LATA nie jeść i nie pić - nie funkcjonować. Ten rekord pobija jedynie ślimak pustynny ze swoimi pięcioma latami.
To tyle na dziś. Zachęcam Was do przeczytania innych moich materiałów i wpadania na mojego Instagrama: Blondyna3243. Cześć!
Fenek - lis pustynny. Nieduży, o jasnej barwie ciała. Charakteryzują go duże, podłużne uszy, przez które wierzę wydala ciepło i reguluje temperaturę swojego ciała.
Wielbłąd - jedno z najsławniejszych zwierząt pustyni. Jest genialnie przystosowane do trudnych warunków. Jego garb magazynuje tłuszcz, umie zamykać swoje nozdrza, tak, aby nie dostał się do nich piasek a dzięki długim rzęsom piasek nie dostaje się do oczu. Dodatkowo specjalna budowa kończyn sprawia, że wielbłąd nie zapada się w piasek. Co ciekawe, jego powieki są półprzezroczyste, dzięki czemu zwierzę widzi nawet po zamknięciu oczu.
Dromader - wielbłąd jednogarbny. Podobnie jak jego kuzyn, baktrian (wielbłąd dwugarbny), jest doskonale przystosowany do życia na pustyni. Przed upalnymi dniami i lodowatymi nocami chroni go gruba, 10 - centymetrowa warstwa futra i nagromadzony w ciele tłuszcz. Do jego przechowywania służy właśnie garb, podobnie jak u baktriana. Służy jako zwierzę juczne, źródło wełny i mleka i środek transportu.
Podskoczki egipskie - powszechnie nazywane skoczkami pustynnymi. Są to dość specyficzne zwierzęta, ze względu na budowę ciała. Charakterystyczne są długie nogi, (ok. 6 cm, tułów z głową mierzy ok. 15 cm.), przez które skoczek wygląda jak szczur z nogami kangura. Dzięki nim zwierzę porusza się, wykonując długie, często kilkumetrowe skoki. Prowadzi nocny tryb życia, w dzień zakopuje się w wygrzebanych i opuszczonych norach. (Zdjęcie poniżej pochodzi z Google Grafika)
Oryks arabski - rodzaj antylopy występującej na pustyniach. Gatunek ten, dawniej występujący na terenach Półwyspu Arabskiego, został całkowicie wytępiony. W 1987, dzięki staraniom naukowców i zoologów zwierzę udało się przywrócić do naturalnego środowiska. Znajduje się teraz w kategorii VU, czyli narażone. Co ciekawe, oryks arabski, podobnie jak wielbłąd nie poci się, przez co nie ryzykuje utraty wody z ciała.
Moloch straszliwy - małą jaszczurka, w całości pokryta kolcami. Pije rosę, która skrapla się na jego grzbiecie, a potem, dzięki odpowiedniemu ułożeniu kolców, spada wprost do jego pyszczka. W ten sposób moloch może przetrwać nawet kilka tygodni bez źródła wody. Długość jego ciała wynosi od 15 do 20 cm. Jego pokarmem są mrówki, żeruje na nie w ciąg dnia, a noce spędza w wykopanych przez siebie norach.
Koziorożce nubijskie - występują w północnych częściach Afryki - w Egipcie, na wschód od Nilu, w północnej Etiopii i zachodniej Erytrei, a także w Azji - w Izraelu, Jordanii, w środkowej i zachodniej części Arabii Saudyjskiej, oraz w Jemenie i Omanie. Zwierzęta te są jasnobrązowe, z jasnym podbrzuszem. Charakterystyczne dla koziorożców jest wykształcanie rogów - u samca koziorożca nubijskiego rogi te dorastają nawet do metra długości, po czym odginają się do tyłu. U samic rogi są o wiele krótsze - ok. 30 cm.
Tajpan pustynny - gad zamieszkujący pustynne części Australii. Jest to jeden z najgroźniejszych węży jadowitych. Długość ciała węża może wynosić ponad 2 metry. Tajpan żywi się głównie gryzoniami - myszami i szczurami. Jak dotąd, nie zanotowano oficjalnego zabicia człowieka, są jednak znane przypadki ukąszenia. Ofiary przeżyły dzięki zażyciu antidotum. Mimo to do zdrowia wracały przez długie miesiące.
Skorpion pustynny - jest atrakcją często pokazywaną przez przewodników podczas wycieczki na pustynię. Dookoła skorpiona układa się okrąg z palących się szczap drewna zwierzę najpierw zaczyna biegać ja oszalałe, a potem pada ,,martwe". Zafascynowani turyści sądzą, że skorpion zabił się jadem ze swojego kolca. Gdy jednak odsuniemy ogień do zwierzęcia możemy zaobserwować, że zwierzę ożywa. Dlaczego? Bo tak naprawdę nie umarło, a to co było uznawane za śmierć, to po prostu odrętwienie z nadmiaru ciepła. Odrętwienie to jest przeciwieństwem odrętwienia z zimna - stan w jakim większość gadów przeżywa zimę. Zapadają one w coś w rodzaju śpiączki, ,,wyłączając" niektóre funkcje życiowe. Co ciekawe, skorpion pustynny potrafi zapaść w odrętwienie głodowe - pozwala mu to przez DWA LATA nie jeść i nie pić - nie funkcjonować. Ten rekord pobija jedynie ślimak pustynny ze swoimi pięcioma latami.
To tyle na dziś. Zachęcam Was do przeczytania innych moich materiałów i wpadania na mojego Instagrama: Blondyna3243. Cześć!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz